De boot gemist by Jill Mansell

Author:Jill Mansell
Language: nld
Format: mobi
Published: 2010-07-29T22:00:00+00:00

'Gaat het, liefje?' Rita omhelsde haar buiten het crematorium,

waar ook de anderen zich hadden verzameld. 'Je gaat toch wel mee naar huis, he? Wil je een lift?'

'Dat hoeft niet. Caspar heeft me zijn auto geleend,' zei Poppy. 'Rij je echt niet liever met ons mee? We gaan 'em flink raken.' Dat had Poppy al vermoed. Als ze wist dat ze nog moest rijden, kon ze zich tenminste niet bezatten. Wie weet wat voor indiscreties ze er anders ongemerkt uit zou flappen. Ze kneep in Rita's handen. 'Maak je over mij maar geen zorgen. En je doet het geweldig.'

'Ach, ja. Alex heeft recht op een behoorlijke begrafenis.' Rita verborg haar dikke ogen onder een zwarte hoed met brede rand en extra make-up, vastbesloten om sterk te zijn. 'Als ik hem nu in de steek laat, hoor ik nooit meer wat van hem.' Alex kreeg zijn behoorlijke begrafenis. Bij Rita thuis duurde het niet lang tot sombere bespiegelingen en het betten van ogen overgingen in een uitbundige wake. Iedereen uit de Cavendish Club was er. Alex' band speelde al zijn oude favorieten. Er werd lustig gedanst. Op een gegeven moment danste Poppy met Rita's dronken neef, die zich totaal niet kon herinneren dat ze elkaar al eens eerder hadden ontmoet.

'Kom eens even met me mee,' zei Rita. Ze pakte Poppy's hand en nam haar mee naar de verlaten zitkamer, ik heb iets voor je.' 'Wat dan?' Poppy hoopte dat het niet weer een jurk zou zijn. 'Een cadeautje van Alex.'

Rita haalde het deksel van een schoenendoos. Poppy bereidde zich al min of meer voor op een paar knalroze schoenen met stilettohakken. Ze vroeg zich af of Alex haar echt een paar schoenen had willen geven.

Maar toen Rita de lagen zwart vloeipapier afpelde, zag Poppy geen fluorescerend lakleer maar de warme glans van kobaltblauw glas.

Rita pakte twee parfumflessen uit, naast elkaar genesteld in de

doos. Ze hield ze omhoog tegen het licht.

'Ze zijn precies hetzelfde. Ik zie geen verschil. Maar goed, ze zijn van jou. Alex wilde dat jij ze zou hebben.'

'Echt waar?' Niet huilen, niet huilen.

'Hij vond dat ze bij elkaar moesten blijven.' Ze tikte de twee flesjes tegen elkaar en deed een kus na. 'Hij was bang dat ze elkaar zouden missen als ze nu uit elkaar werden gehaald.' Rita glimlachte vertederd. 'Sentimentele mafkees.'

Poppy's maag maakte een langzame salto. Ze vroeg zich af of ze te veel achter Alex' woorden zocht.

Had hij beseft wie ze was, kon dat? Was het mogelijk dat hij het verband had gelegd, dat hij een en een bij elkaar had opgeteld en op drie was uitgekomen? Vast niet.

Maar aan de andere kant... misschien...

Ze zou het nooit weten.

'Heeft hij verder nog iets gezegd?'

Rita dacht even na en schudde toen haar hoofd. 'Nee.'

'O.'

'We hebben nog wel een malle discussie gehad,' herinnerde Rita zich opeens. 'Over je tweede voornaam. Je heet toch Teresa?' Poppy keek niet-begrijpend. Ze hadden het er laatst nog over gehad. Rita wist dat Teresa haar tweede voornaam was. Ze knikte.

'Zie je wel! Hij wilde me niet geloven.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.